کد مطلب:31989 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:9

گنجینه پرسمان » اعتقادات

بنا بر جسماني و روحاني بودن معاد ،عذاب انسان در جهنم هم جسماني است و هم روحاني .روح انسان طبق آيه »نفخت فيه من روحي« از آن خداوند است و وقتي خداوند از روح خود در انسان دميد ،خلقت اصلي وي آغاز شد و هنگام مرگ روح وي را بطور كامل دريافت مي كند .پس خداوند در آن دنيا چه چيزي را عذاب مي كند آيا خداوند در آن دنيا روح خود را كه در انسان دميده عذاب مي كند ؟لطفا طبق آيه 27ù26 سوره الرحمن جواب داده شود كه مي فرمايد :هر چه در روي زمين فاني است و تنها ذات خداوند منعم با جلال و عظمت باقي است ؟

اضافه ضمير متكلم (اول شخص) به روح (روحي) از نوع »اضافه تشريفيه« است، بنابراين نه به معناي »ملكيت«است و نه به معناي »جزئيت در وجود«. نظير آن را در »شهر اللّه«، »بيت اللّه« و امثال آن ميتوان يافت. زيرا ميدانيم همه ماهها و همه مكانها از آن خداست، ليكن وقتي بالخصوص گفته ميشود »خانه خدا« يعني خانهاي كه از نظرشرف و منزلت، چنان با عظمت است كه هيچ طرف نسبت و اضافهاي غير از خداوند ندارد.

بر اين اساس مفهوم آيه اين ميشود كه: در او روحي كه از نظر شرافت، اهميت و توانمنديها تنها به من قابل انتساب است دميدم.

اما اين انتساب به معناي حلول روح خدا در انسان نمي باشد بلكه روح انسان همچون جسم او مخلوق خداست و به هر مقدار اين مخلوق سير ملكوتي داشته باشد انتساب او به خداوند شديدتر مي شود و به عنوان عبد خدا و خليفه خدا از او ياد مي شود و به هر مقدار از معنويت و انسانيت دور شود از رحمت خدا در دنيا و آخرت بيشتر دور مي شود و از چنين انساني به عنوان چهارپايان و يا حتي پست تر از چهارپايان ياد مي شود. بنابراين ورود مخلوق خدا به جهنم به معناي ورود يكي از تجليات فعل خداوند است نه به معناي ورود ذات خداوند باشد.